De grondlegger van de Spagyriek was de alchemist Paracelsus (1493 – 1541). Hij had veel intresse voor kruiden en gebruikte zijn inzichten om de in planten opgeslagen krachten los te maken. Hij ontwikkelde preparaten vanuit plantenextracten in een planteigen alcohol. Deze tak van de alchemie noemt men 'Spagyriek'. Binnen de natuurgeneeskunde neemt de Spagyriek een bijzondere plaats in. Je zou deze natuurgeneeskundige variatie kunnen zien als een combinatie van de orthomoleculaire geneeskunde, de homeopathie en de fytotherapie. Binnen de spagyriek wordt gebruik gemaakt van 3 verschillende componenten:
- De moleculen van reguliere geneeskunde (allopathie)
- De energie van de homeopathie
- De zouten en spoorelementen van Schlüsslerzouten
De term Spagyriek is ontleend aan de Griekse woorden "spao = verbreken" en "ageiro = samenvoegen". Spagyrische geneesmiddelen werken op drie niveaus: het spirituele, geestelijke en stoffelijke niveau. De productie van Spagyrische geneesmiddelen vindt traditiegetrouw plaats in vier stappen:
- Scheiding (separatio) De planten worden versnipperd en gedurende 42 dagen gefermenteerd, waarbij tijdens de laatste 21 dagen de dynamisering plaatsvindt. De vanuit het gistingsproces verkregen planteigen alcohol fungeert als drager van de vitale energie.
- Reinigen (Purificatio) Vervolgens wordt het preparaat gefilterd.
- Verassen (Calcificatio) Het filtratieresidu wordt bij 900°C verbrand en aan de natuur teruggegeven. Vanuit de resterende as worden de plantspecifieke mineralen, die de structurele component van de plant vertegenwoordigen, in gezuiverde vorm teruggewonnen.
- Association (Conjugatio) Dankzij de samenvoeging (Conjugatio) van de gezuiverde minerale bestanddelen van de plant met de alcoholische gistingsvloeistof wordt in de vierde stap de cirkel weer gesloten.
